Oι φυσικές καταστροφές προκαλούν το «σύνδρομο της ραγισμένης καρδιάς»

Oι φυσικές καταστροφές προκαλούν το «σύνδρομο της ραγισμένης καρδιάς»

 

Σύμφωνα με ερευνητές του Πανεπιστημίου του Αρκάνσας, οι φυσικές καταστροφές μπορούν να «ραγίσουν» την καρδιά ενός ανθρώπου, προκαλώντας ψευδή σημάδια καρδιακής προσβολής που, όμως, είναι βραχύβια.

Τo «σύνδρομο της ραγισμένης (ή σπασμένης) καρδιάς» είναι μια κατάσταση κατά την οποία η αριστερή κοιλιά του θύματος διογκώνεται και αποδυναμώνεται προσωρινά, ως αποτέλεσμα μιας μεγάλης φυσικής καταστροφής, όπως είναι ένας σεισμός, ένας τυφώνας, ένα τσουνάμι, ένας ανεμοστρόβιλος κ.λπ.

Το σύνδρομο είναι γνωστό ως «μυοκαρδιοπάθεια Takotsubo», που μπορεί να προκαλέσει ψευδή σημάδια καρδιακής προσβολής, όπως δύσπνοια και πόνο στο στήθος, τα οποία όμως ευτυχώς είναι μικρής διάρκειας και δεν είναι επιζήμια για τον οργανισμό.

Εχουν συνδεθεί με μεγάλη σωματική ή συναισθηματική πίεση προσωπικού χαρακτήρα, αλλά οι ερευνητές διαπίστωσαν «συστάδες» επεισοδίων στο Βερμόντ, τη στιγμή των καταστροφικών πλημμυρών που προκάλεσε το 2011 ο τυφώνας Irene και στο Μισούρι και τις γύρω περιοχές που επλήγησαν την ίδια χρονιά από τον τεράστιο ανεμοστρόβιλο Joplin.

Η περιγραφή του συνδρόμου, ωστόσο, έγινε για πρώτη φορά το 2004 στο σεισμό της Ιαπωνίας (εξ ου και η ονομασία του) και πήρε το όνομά του από το γεγονός η αριστερή κοιλία του ασθενή στον οποίο μελετήθηκε για πρώτη φορά είχε φουσκώσει και έμοιαζε στο σχήμα που έχουν τα ειδικά δοχεία-παγίδες για χταπόδια που στα γιαπωνέζικα ονομάζονται tako-tsubo.

Τα ειδικά δοχεία-παγίδες για τα χταπόδια, γνωστά ως tako-tsubo

Ορισμένοι γιατροί θεωρούν πως η κατάσταση αυτή μοιάζει με μια συνθήκη που είναι γνωστή στην ψυχολογία ως κατάσταση «φυγής ή πάλης» (fight or flight) των ορμονών του στρες (μια κατάσταση που σε υποχρεώνει είτε να παλέψεις για να αντιμετωπίσεις ένα γεγονός είτε να φύγεις μακριά), που μπορεί επίσης να παραλύσει την καρδιά και επηρεάζει του ιστούς των μυών και των αιμοφόρων αγγείων, εμποδίζοντας την ορθή συστολή της αριστερής κοιλίας.

Οι ασθενείς με την πάθηση μπορεί να εμφανίσουν πόνο στο στήθος, δύσπνοια και άλλα ψευδή στοιχεία, όπως βιοδείκτες και αλλαγές στο ηλεκτροκαρδιογράφημα, που φέρει δείκτες καρδιακής ανακοπής.

Αυτή ήταν και η πρώτη μελέτη του είδους που περιγράφει τι μπορεί να συμβεί στους ανθρώπους μετά από μεγάλες φυσικές καταστροφές.

 medinova.gr

Τι είναι η στέβια; Είναι αλήθεια ότι βοηθά στον έλεγχο του βάρους;

Τι είναι η στέβια; Είναι αλήθεια ότι βοηθά στον έλεγχο του βάρους;

Η stevia είναι η κοινή ονομασία για τα εκχυλίσματα του φυτού Stevia rebaudiana. Πρόκειται για έναν μικροσκοπικό θάμνο με προέλευση τη Βραζιλία και την Παραγουάη, που χρησιμοποιείται ως γλυκαντικό.

Στις ΗΠΑ, μια καθορισμένη μορφή ενός συστατικού του συγκεκριμένου φυτού που ονομάζεται ρεμπαουδιοσίδη Α (rebiana), έχει το χαρακτηρισμό GRAS που σημαίνει «γενικά αναγνωρισμένη ως ασφαλής», από την Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) και αυτό σημαίνει πως μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως μια τεχνητή γλυκαντική ουσία σε τρόφιμα και ποτά, αφού «δεν είναι καρκινογόνος, ούτε τοξική, ούτε επικίνδυνη για την ανθρώπινη αναπαραγωγή».
Τα εξευγενισμένα παρασκευάσματα της stevia, θεωρούνται μη θρεπτικά γλυκαντικά και, ως τούτου, μπορούν να απευθύνονται σε άτομα που προσπαθούν να χάσουν βάρος. Αλλά δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι προσφέρουν ένα πλεονέκτημα για την απώλεια βάρους σε σχέση με άλλες τεχνητές γλυκαντικές ουσίες. Επιπλέον, αυτά τα ραφιναρισμένα εκχυλίσματα μπορεί να προκαλέσουν ήπιες παρενέργειες, όπως ναυτία ή φούσκωμα.
Η FDA δεν έχει εγκρίνει ολόκληρο το φύλλο της stevia ή τα ακατέργαστα εκχυλίσματά της για να χρησιμοποιούνται ως πρόσθετα τροφίμων, λόγω των ανησυχιών για τις πιθανές επιπτώσεις στην υγεία. Ειδικότερα αυτές οι ανησυχίες αφορούν τις επιπτώσεις ολόκληρου του φύλου της stevia στον έλεγχο του σακχάρου στο αίμα, στα νεφρά, το καρδιαγγειακό και το αναπαραγωγικό σύστημα.
Να έχετε υπόψιν πως, ενώ τα υποκατάστατα ζάχαρης, στα οποία ανήκουν και τα ραφιναρισμένα παρασκευάσματα της stevia, μπορούν να βοηθήσουν στη διαχείριση του βάρους, δεν είναι μια μαγική σφαίρα και ως εκ τούτου θα πρέπει να χρησιμοποιούνται με μέτρο. Εάν τρώτε πολλά τρόφιμα χωρίς ζάχαρη μπορεί αντί να χάσετε να πάρετε βάρος εάν έχουν άλλα συστατικά που περιέχουν θερμίδες.
 medinova.gr 

Ξεπέρασαν τους 100 οι θάνατοι στη Γουινέα από τον Εμπολα

Ξεπέρασαν τους 100 οι θάνατοι στη Γουινέα από τον Εμπολα 

 Ο αριθμός των ανθρώπων που πιστεύεται ότι πέθαναν από τον ιό Εμπολα στη Γουινέα ξεπέρασε τους 100, σύμφωνα με τον ΠΟΥ που αναφέρει χαρακτηριστικά πως είναι «από τα πιο δύσκολα κρούσματα με τα οποία έχουμε ποτέ ασχοληθεί».

Ο ιός έχει σκοτώσει μέχρι τώρα 101 άτομα στη Γουινέα και 10 στη Λιβερία και έχει σημάνει συναγερμό σε πολλά κράτη της Δυτικής Αφρικής, των οποίων τα σύνορα είναι ανοιχτά και οι άνθρωποι ταξιδεύουν συχνά μεταξύ των χωρών.
Η Νότια Γουινέα βρίσκεται στο επίκεντρο της επιδημίας, με την πρώτη περίπτωση θανάτου από τον ιό Εμπολα να έχει αναφερθεί τον περασμένο μήνα.
Η γεωγραφική εξάπλωση της επιδημίας συνεχίζει να καθιστά ιδιαίτερα δύσκολο να παρθούν αποτελεσματικά μέτρα, καθώς στα τελευταία κρούσματα συμμετέχουν και πολύ μικρότερες περιοχές.
«Αναμένουμε ότι το ξέσπασμα θα διαρκέσει τουλάχιστον τρεις με τέσσερις μήνες, προτού να είμαστε σε θέση να πούμε με ασφάλεια ότι μπορούμε να το ελέγξουμε αποτελεσματικά», λέει ο Keija Fukuda, βοηθός γενικός διευθυντής στον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας.
Ο ΠΟΥ ανέφερε μέχρι τώρα 157 ύποπτα κρούσματα που έχουν καταγραφεί στην Γουινέα, συμπεριλαμβανομένων 20 στην πρωτεύουσα της χώρας, Κόνακρι. Απ’ αυτά τα 60 είναι επιβεβαιωμένες περιπτώσεις ιού Εμπολα.
Στη γειτονική Λιβερία έχουν αναφερθεί 21 περιπτώσεις και 10 νεκροί, με πέντε επιβεβαιωμένα κρούσματα ιού του Εμπολα, σύμφωνα με τον ΠΟΥ.
Το Μάλι, επίσης, είχε αναφέρει 9 ύποπτα κρούσματα, αλλά οι μέχρι τώρα εξετάσεις έδειξαν πως 2 απ’ αυτούς δεν είχαν ιό Εμπολα.
Την περασμένη εβδομάδα το Μάλι βρισκόταν σε επιφυλακή λόγω των φόβων της επιδημίας του Εμπολα και είχε αναφέρει ότι θα εντείνει τους ελέγχους στα σύνορα.
Από την πλευρά της, η Σαουδική Αραβία, τόνισε πως έχει αναστείλει τις θεωρήσεις διαβατηρίων για τους μουσουλμάνους προσκυνητές από τη Γουινέα και τη Λιβερία, γεγονός που αποτελεί ένδειξη αυξανόμενης ανησυχίας για το ξέσπασμα του Εμπολα.
Αυτή είναι η πρώτη γνωστή επιδημία στη Γουινέα με πλέον πρόσφατες πριν από αυτήν τις περιπτώσεις στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό και στην Ουγκάντα που βρίσκονται χιλιάδες μίλια μακριά από το τωρινό ξέσπασμα.
Υπενθυμίζεται πως δεν υπάρχει καμία γνωστή θεραπεία ή εμβόλιο για τον ιό του Εμπολα, ​που μεταδίδεται με την στενή επαφή και σκοτώνει το 25%-90% των θυμάτων.
 medinova.gr

Εντοπίστηκε νέα αιτία για την νευροεκφύλιση

Εντοπίστηκε νέα αιτία για την νευροεκφύλιση

 

Σε πολλές νευροεκφυλιστικές ασθένειες οι νευρώνες του εγκεφάλου υπερδιεγείρονται κι αυτό οδηγεί σε καταστροφή τους. Aυτή η διαδικασία είναι μια πιθανή βάση για θεραπεία σε μερικούς ασθενείς με αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο.

Ωστόσο, λίγα πράγματα είναι γνωστά για τους στόχους που πρέπει να έχουν τα φάρμακα για να μπλοκάρουν αυτή τη διαδικασία.
Σε μια νέα, εξαιρετικά λεπτομερή μελέτη, οι ερευνητές έχουν ανακαλύψει έναν προηγουμένως χαμένο συνδετικό κρίκο μεταξύ της υπερδιέγερσης και την καταστροφής του ιστού του εγκεφάλου και φαίνεται ότι αυτό θα μπορούσε να είναι ένας στόχος για τα μελλοντικά φάρμακα. Η έρευνα, με επικεφαλής το AI Virtanen Institute στο Πανεπιστήμιο της Ανατολικής Φινλανδίας, σε συνεργασία με επιστήμονες από το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Λωζάννης, το Πανεπιστήμιο της Λωζάννης και την εταιρεία Xigen Pharma AG, δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση Journal of Neuroscience.
Τι είναι αυτό που λείπει; Είναι γνωστό εδώ και χρόνια ότι η υπερβολική διέγερση νευρώνων παράγει μόρια μονοξειδίου του αζώτου. Παρά το γεγονός ότι  αυτό μπορεί να ενεργοποιήσει ένα σήμα για την καταστροφή των κυττάρων, η μικρή ποσότητα του μονοξειδίου του αζώτου που παράγεται από μόνη της δεν μπορεί να εξηγήσει την βλάβη στον εγκέφαλο. Η ομάδα τώρα δείχνει ότι μια πρωτεΐνη που ονομάζεται NOS1AP συνδέει το μονοξείδιο του αζώτου που παράγεται με τη ζημία που προκύπτει. Η NOS1AP δεσμεύει έναν εκκινητή της καταστροφής των κυττάρων που ονομάζεται επίσης ΜΚΚ3 και κινείται μέσα στο κύτταρο με την πηγή του μονοξειδίου του αζώτου όταν τα κύτταρα είναι υπερ-ενεργοποιημένα. Η θέση αυτών των πρωτεϊνών στα κύτταρα τους αναγκάζει να μετατρέψουν την υπερδιέγερση σήματος σε μια απάντηση στην καταστροφή των κυττάρων. Η ομάδα σχεδίασε μια χημική ουσία που αποτρέπει την NOS1AP από το να συνδέει την πηγή του μονοξειδίου του αζώτου. Αυτό μειώνει την απόκριση των κυττάρων σε κύτταρα καταστροφής του εγκεφάλου και ως εκ τούτου περιορίζει τις βλάβες στον εγκέφαλο στα τρωκτικά.
Η έρευνα χρηματοδοτήθηκε κυρίως από την Ακαδημία της Φινλανδίας, την Ευρωπαϊκή Ενωση και το Πανεπιστήμιο της Ανατολικής Φινλανδίας και χρησιμοποίησε τις εγκαταστάσεις υψηλής απόδοσης και απεικόνισης στο Ινστιτούτο AI Virtanen. Οι ερευνητές ελπίζουν ότι η συνέχιση της εργασίας τους θα μπορούσε να οδηγήσει σε βελτιωμένες θεραπείες για ασθένειες, όπως το εγκεφαλικό επεισόδιο, η επιληψία και οι χρόνιες παθήσεις όπως η νόσος του Αλτσχάιμερ. Καθώς η NOS1AP σχετίζεται με τη σχιζοφρένεια, το διαβήτη και τον αιφνίδιο καρδιακό θάνατο, η μελλοντική έρευνα στον τομέα αυτό μπορεί να βοηθήσει τη θεραπεία ενός ευρύτερου φάσματος ασθενειών.
 medinova.gr

Νευροεκφύλιση – Νόσος Alzheimer

Νευροεκφύλιση – Νόσος Alzheimer

Ο εγκέφαλός μας είναι αυτός που μας κάνει ό,τι είμαστε: το πως αντιδρούμε στις διάφορες καταστάσεις, ποιόν ερωτευόμαστε, τί φοβόμαστε, τί θυμόμαστε. Αυτή η θεμελιώδης άποψη της ανθρώπινης φύσης ξεγυμνώνεται όταν ο εγκέφαλος μας πάσχει από μία προοδευτική διαταραχή που είναι γνωστή ως νόσος Alzheimer. Η νόσος Alzheimer είναι μία μορφή άνοιας – μία γενική απώλεια ικανοτήτων που προσβάλλει περίπου το 5% των 65 χρονων και το 25% των 85 χρονων και των γηραιότερων. Πρόκειται για μία εξουθενωτική αρρώστια: συνήθως ξεκινά με διαταραχή της μνήμης και προχωρά στην απώλεια της φυσιολογικής προσωπικότητας και τελικά στο θάνατο. Το να βλέπουν τους αγαπημένους τους να χάνουν τον εαυτό τους με αυτόν τον τρόπο, είναι μία εξαιρετικά δύσκολη εμπειρία για τους συγγενείς. Στο τέλος, όσοι υποφέρουν μπορεί να μην είναι σε θέση να αναγνωρίσουν τους πιο κοντινούς τους ανθρώπους και χρειάζονται βοήθεια για τις καθημερινές ανάγκες τους, όπως το ντύσιμο, η λήψη τροφής, η καθαριότητα και η τουαλέτα. Συνεπώς, αλλάζει δραματικά και η ζωή αυτών που τους φροντίζουν.

“Ο μπαμπάς μου δε γνωρίζει ποιός είμαι τελευταία. Απλά δε φαίνεται να με αναγνωρίζει πλέον. Εκνευρίζεται και φοβάται με το παραμικρό – δε νομίζω ότι καταλαβαίνει τί συμβαίνει γύρω του. Στην αρχή φαινόταν απλώς ότι είναι ξεχασιάρης και συνέχεια έχανε πράγματα. Έπειτα χειροτέρεψε. Δεν πήγαινε για ύπνο και δε φαινόταν να γνωρίζει τί ώρα ήταν ή ακόμη και πού βρισκόταν. Σήμερα έχει χάσει τον έλεγχο των εντέρων του και χρειάζεται βοήθεια για να φάει και να ντυθεί. Δε μπορώ να τα βγάλω πέρα.”

Τι πάει στραβά; Καθώς εξελίσσεται η νόσος Alzheimer, τα εγκεφαλικά κύτταρα πεθαίνουν: ο φλοιός λεπταίνει και οι κοιλίες (τα τμήματα του εγκεφάλου που είναι γεμάτα με υγρό) διευρύνονται. Η διάγνωση συνήθως γίνεται με βάση τα χαρακτηριστικά κλινικά γνωρίσματα, αλλά μπορεί να επιβεβαιωθεί οριστικά μόνο μετά θάνατον, όταν η εξέταση του εγκεφάλου με μικροσκόπιο αποκαλύπτει τον κυτταρικό θάνατο και την ευρεία εναπόθεση μιας αμυλοειδούς πρωτεΐνης σε διασκορπισμένες μικρές εκφυλιστικές πλάκες αμυλοειδούς και ένα συνονθύλευμα σωληνοειδών πρωτεϊνών που αποτελούν φυσιολογικά συστατικά των εγκεφαλικών κυττάρων -νευροϊνιδιακοί κόμβοι. Η σύγχρονη έρευνα προσπαθεί να βελτιώσει τη διάγνωση με νέες νευροψυχολογικές δοκιμασίες που εστιάζουν στη διάκριση των διανοητικών μεταβολών στα πρώτα στάδια της νόσου από εκείνες που παρατηρούνται, για παράδειγμα, στην κατάθλιψη.

Η χρώση του εγκεφάλου δείχνει τις πλάκες του αμυλοειδούς (π.χ. στο τετράγωνο) και τους κόμβους (βέλος).

Και πάλι η γενετική βοήθησε να ξεκινήσουμε να κατανοούμε την ασθένεια – υποδεικνύοντας μεταλλάξεις σε γονίδια που κωδικοποιούν την πρόδρομη πρωτεΐνη του αμυλοειδούς (από την οποία παράγεται αμυλοειδές) και τις πρεσινιλλίνες (που κωδικοποιούν ένζυμα που διασπούν την πρόδρομη πρωτεΐνη). 
Η κληρονομικότητα μιας συγκεκριμένης παραλλαγής του γονιδίου της απολιποπρωτεΐνης E (apoE) που ονομάζεται apoE-4 είναι επίσης ένας μείζων παράγοντας κινδύνου εμφάνισης της ασθένειας. Ωστόσο, οι γενετικοί παράγοντες δεν εξηγούν τα πάντα: περιβαλλοντικοί παράγοντες, όπως περιβαλλοντολογικές τοξίνες και τραυματισμοί της κεφαλής, μπορεί επίσης να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο. Όμως, οι γενετικοί παράγοντες είναι τόσο σημαντικοί ώστε δημιουργήθηκαν γενετικά τροποποιημένα ζώα, που εκδηλώνουν γνωρίσματα της ασθένειας. Τα ευρήματα από την έρευνα με αυτά τα ζώα πρέπει να ερμηνεύονται με προσοχή, ώστε να μην εξάγονται γενικά συμπεράσματα. Οπωσδήποτε όμως, μπορούν να μας βοηθήσουν να προσεγγίσουμε τις βιολογικές διεργασίες της ασθένειας.

Δεν υπάρχουν ακόμη θεραπείες που να αναχαιτίζουν την εξέλιξη της νόσου Alzheimer, αν και αναζητώνται με αγωνία – και γιαυτό 
η προσφορά της έρευνας με πειραματόζωα είναι πολύτιμη. 
Είναι γνωστό ότι τα νευρικά κύτταρα που χρησιμοποιούν το χημικό διαβιβαστή ακετυλοχολίνη προσβάλλονται εύκολα από αυτή την αρρώστια (μειώνονται). Φάρμακα που ενισχύουν τη δράση της ακετυλοχολίνης, που εναπομένει, αποκλείοντας τη δράση ενζύμων που φυσιολογικά διασπούν το νευροδιαβιβαστή, έχουν μέτριο θεραπευτικό αποτέλεσμα τόσο σε μοντέλα ζώων όσο και στη κλινική. Τα φάρμακα αυτά δε μπορούν να καθυστερήσουν την εξέλιξη αυτής της ανυπόφορης αρρώστιας. Ο συνδυασμός των γνώσεων τόσο από τη γενετική, όσο και από τη μελέτη της σχέσης ανάμεσα στη χημεία του εγκεφάλου και στην ψυχολογική λειτουργία αλλά και η αναγνώριση των μηχανισμών που είναι υπεύθυνοι για την καταστροφή των κυττάρων, φαίνεται ότι αποτελεί την καλύτερη μορφή προόδου όσον αφορά την θεραπεία αυτής της διαταραχής.
panacea.med.uoa.gr

Εγκεφαλικό / Ανεπάρκεια καυσίμων – Εγκεφαλικό

Εγκεφαλικό

Ανεπάρκεια καυσίμων – Εγκεφαλικό

Όταν οι άνθρωποι ξαφνικά εκδηλώνουν αδυναμία στη μία πλευρά του σώματός τους, συνήθως οφείλεται σε εγκεφαλικό επεισόδιο που έχει πλήξει την αντίθετη πλευρά του εγκεφάλου. 
Το αίσθημα ισορροπίας, η γλώσσα και η ομιλία, επίσης επηρεάζονται. 
Μερικές φορές αυτές οι διαταραχές βελτιώνονται με την πάροδο του χρόνου, ακόμη και σε προφανή φυσιολογικό βαθμό, αλλά το εγκεφαλικό εξακολουθεί να αποτελεί πολύ κοινή αιτία θανάτου και αναπηρίας. 
Τα εγκεφαλικά επεισόδια διαφέρουν σε είδος και μέγεθος και οι συνέπειές τους εξαρτώνται σε πολύ μεγάλο βαθμό από το τμήμα του εγκεφάλου που έχει προσβληθεί.

Το λάθος εντοπίζεται στη διακοπή της παροχής ενέργειας που χρειάζεται ο εγκέφαλος για να λειτουργήσει. Οι νευρώνες και τα γλοιακά κύτταρα χρειάζονται καύσιμα για να λειτουργήσουν και να επιβιώσουν. Τα καύσιμα παροχετεύονται μέσω των τεσσάρων κύριων αιμοφόρων αγγείων που προμηθεύουν τον εγκέφαλο. Τα πιο σημαντικά καύσιμα είναι το οξυγόνο και οι υδατάνθρακες υπό μορφή γλυκόζης. Όλοι αυτοί οι παράγοντες προσφέρουν την πρώτη ύλη για την παραγωγή ATP – το ενεργειακό νόμισμα των κυττάρων. Αυτή η ενέργεια (βλ. Κεφάλαια 2 και 3) είναι απαραίτητη για την καθοδήγηση της ροής φορτισμένων ιόντων, που αποτελούν τη βάση της ηλεκτρικής δραστηριότητας των νευρώνων. Περίπου δύο τρίτα της ενέργειας ενός νευρώνα χρησιμοποιούνται για την τροφοδοσία ενός ενζύμου που ονομάζεται ATPάση Νατρίου/Καλίου, η οποία επαναφορτίζει τα ιόντα νατρίου και καλίου μετά από ένα δυναμικό ενέργειας.

Εικόνα που δείχνει τη βλάβη στον εγκέφαλο μετά από το εγκεφαλικό επεισόδιο και τη σκιασμένη περιοχή γύρω από την εστία που βρίσκεται σε κίνδυνο.

Στο παροδικό ισχαιμικό επεισόδιο (ΠΙΕ), σταματάει η παροχή αίματος σε ένα τμήμα του εγκεφάλου και διακόπτεται η παροχή ATP. Οι νευρώνες δε μπορούν να επαναφορτίσουν τα ιόντα τους και έτσι δε μπορούν πλέον να μεταδώσουν δυναμικά ενέργειας. Αν, για παράδειγμα, αποκόπταμε την παροχή αίματος στον κινητικό φλοιό του αριστερού ημισφαιρίου, θα παρέλυε το δεξί χέρι και πόδι. Αν η απόφραξη περάσει γρήγορα, οι νευρώνες μπορούν να ξαναφτιάξουν ATP, να επαναφορτίσουν τις μεμβράνες τους και να ανακτήσουν φυσιολογική λειτουργία. Ευτυχώς, στα ΠΙΕ δε συμβαίνει μόνιμη βλάβη.

Στο εγκεφαλικό επεισόδιο η κατάσταση είναι πιο σοβαρή. Αν αποκοπεί η παροχή του αίματος για μεγάλο χρονικό διάστημα, μπορεί να προκληθεί μη αναστρέψιμη βλάβη. Υπό την απουσία του ATP, τα κύτταρα δε μπορούν να διατηρήσουν την ομοιόστασή τους, μπορεί να διογκωθούν και να εκραγούν. Οι νευρώνες μπορεί επίσης να εκπολωθούν αυθόρμητα και να απελευθερώσουν δυνητικά τοξικούς νευροδιαβιβαστές, όπως το γλουταμικό οξύ. 
Και τα γλοιακά κύτταρα, που φυσιολογικά μαζεύουν την περίσσεια γλουταμικού μέσω μιας αντλίας που λειτουργεί με ATP, σταματούν να δουλεύουν. Όταν δεν υπάρχει ενέργεια, η ζωή ενός εγκεφαλικού κυττάρου γίνεται πολύ επισφαλής.

Μέσα από προσεκτική μελέτη όλων όσων συμβαίνουν σε ένα εγκεφαλικό, οι νευροεπιστήμονες κατάφεραν να αναπτύξουν νέες θεραπείες. Τα περισσότερα εγκεφαλικά προκαλούνται από θρόμβους του αίματος που φράσσουν τα αγγεία. Η θεραπεία με ένα «θρομβολυτικό» φάρμακο που ονομάζεται ιστικός ενεργοποιητής του πλασμινογόνου (TPA) μπορεί να διαλύσει το θρόμβο και να αποκαταστήσει την αιματική ροή. Αν χορηγηθεί γρήγορα, το TPA μπορεί να έχει σημαντικά θεραπευτικά αποτελέσματα. 
Δυστυχώς, η ταχεία χορήγηση ενός τέτοιου φαρμάκου σε ένα ασθενή με εγκεφαλικό δεν είναι εύκολη, καθώς δεν είναι πάντα εύκολο η οικογένεια του πάσχοντα να καταλάβει τι έχει συμβεί.

Μία νέα θεραπευτική προσέγγιση περιλαμβάνει μία κατηγορία φαρμάκων που αποκλείουν νευροδιαβιβαστές, όπως το γλουταμικό οξύ, που φτάνουν σε τοξικά επίπεδα κατά τη διάρκεια του εγκεφαλικού. Αυτά τα φάρμακα μπορούν να αποκλείσουν είτε τους ίδιους τους υποδοχείς γλουταμικού, είτε τις ενδοκυττάριες αλυσίδες μετάδοσης σήματος, που ενεργοποιούνται από το γλουταμικό. Πολλά φάρμακα αυτού του είδους βρίσκονται υπό ανάπτυξη. Δυστυχώς, κανένα μέχρι στιγμής δεν βρέθηκε να είναι αποτελεσματικό στο εγκεφαλικό.
panacea.med.uoa.gr